To 26,5% του εκλογικού σώματος δηλώνει ότι έχει συμμετάσχει έστω και μία φορά (10% μία, 16,5% περισσότερες από μία) στο κίνημα των "Αγανακτισμένων". Πρώτο κίνητρο (57%) είναι το να ζητήσουν «την τιμωρία όσων καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα» και δεύτερο (46%) «να καταλάβουν οι πολιτικοί ότι δεν μπορούν πλέον να κοροϊδεύουν».
«Η πλατεία είναι γεμάτη με το νόημα που έχει κάτι από...» ένα πραγματικά ακηδεμόνευτο κομματικά κίνημα (75%), που δεν είναι μόδα (70%), που είναι αναγκαίο να μεταλλαχθεί σε πολιτικό φορέα (44%) και που ακόμη και η σημερινή κατάσταση της χώρας το επιτρέπει (72%).
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι, η γλώσσα όμως (ΤΑΣΕΙΣ Ιούνιος 2011) τσακίζει και τα τελευταία κόκαλα που έχουν απομείνει.
«Γιατί όταν δεν σε σέβονται πρέπει να σε φοβούνται»
«Για να νοιώσουν και αυτοί τον ίδιο φόβο όπως και εγώ»
«Γιατί ξεπουλιέται η Ελλάδα και δεν διεκδικείται τίποτα»
«Γιατί θα ήθελα να τους ρωτήσω, την αγαπάτε καθόλου την Ελλάδα, ρε»
«Γιατί σαν Έλληνες έχουμε ξεφτιλιστεί, μας θεωρούν μπαταξήδες, τα χαμένα κορμιά της Ευρώπης»
«Γιατί εγώ ήμουν ένας ήσυχος άνθρωπος αλλά αυτοί με χτύπησαν εκεί που πονάω, μου κατάργησαν το δικαίωμα να αφήσω τα παιδιά μου να ονειρεύονται»
Ο δεκάλογος των αναγκών του καλού "Αγανακτισμένου" διαρθρώνεται σήμερα από …
1. «Ενημέρωση για τις «αλήθειες» του χρέους»
2. «Επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου»
3. «Αναπτυξιακά μέτρα»
4. «Μέτρα αναθέρμανσης της οικονομίας»
5. «Αύξηση εισερχομένων κεφαλαίων»
6. «Πραγματική μείωση των κρατικών δαπανών»
7. «Μείωση των βουλευτών και των αμοιβών τους»
8. «Αποτελεσματικό κυνήγι της φοροδιαφυγής»
9. «Τιμωρία όσων ευθύνονταν για την σημερινή κατάντια»
10. «Ανάκτηση της εθνικής υπερηφάνειας / αξιοπρέπειας»
Ως επιτυχία σήμερα ορίζεται η μετατροπή του μνημονίου από ένα «επαχθές σύνολο υποχρεώσεων» σε έναν «οδικό χάρτη» μακροπρόθεσμου οφέλους της Χώρας, καθιστώντας δυνατές τομές και διαρθρωτικές αλλαγές που θα καταπολεμήσουν παθογένειες. Για να μπορούν τα παιδιά μας να διατηρήσουν το δικαίωμα στο όνειρο.
No comments:
Post a Comment